łacińskie pochodzenie
Początki współczesnego języka hiszpańskiego (podobnego do tego, jaki znamy obecnie) można umownie datować na koniec wieku XV, kiedy to kastylijska królowa Izabela oraz jej małżonek, król Aragonii i Kastylii, Fernando rozpoczęli proces ostatecznego jednoczenia terytoriów Półwyspu Iberyjskiego, rozpowszechniając tym samym relatywnie ustandaryzowany już wówczas język, którym posługiwało się Królestwo Kastylii. Mowa o języku kastylijskim, biorącym swą nazwę od nazwy wyżej wymienionego królestwa a zarazem regionu historyczno-geograficznego dzisiejszej Hiszpanii (telewizja hiszpańska TVE nakręciła znakomity serial historyczny opowiadający losy Izabeli i Fernanda, który można obejrzeć TUTAJ).
Język kastylijski wykształcił się z tzw. łaciny potocznej (latín vulgar), którą od czasów panowania Rzymian na Półwyspie Iberyjskim posługiwała się ludność zamieszkująca tę część Europy. Ponieważ łacina była (i jest) tzw. językiem fleksyjnym, czyli takim, w którym obecny jest paradygmat (model) odmiany czasowników m.in. przez osoby oraz innych części mowy przez przypadki, język hiszpański naturalną koleją rzeczy stał się spadkobiercą łacińskiego bogactwa fleksji (wyłączając odmianę przez przypadki) i sytuuje się dzisiaj w tej grupie języków indoeuropejskich, które bogate są w czasy gramatyczne oraz liczne formy osobowe czasowników. Ta właśnie przesłanka skłoniła mnie do utworzenia czytanej przez Państwa strony, by pomóc wszystkim zainteresowanym zrozumieć użycie hiszpańskich czasów gramatycznych oraz ich budowę.
Oficialne informacje o języku
Język hiszpański (hiszp. idioma español, castellano) należy do rodziny romańskiej języków indoeuropejskich. Współczesne standardy literackie (z Hiszpanii i Ameryki hiszpańskojęzycznej) wywodzą się ze średniowiecznego języka kastylijskiego. Hiszpanie, by odróżnić go od innych języków używanych w Hiszpanii, zwykli nazywać go kastylijskim (od nazwy krainy geograficznej, w której się narodził - Kastylii).
Jest to trzeci (po języku mandaryńskim i angielskim) najpowszechniej używany język na Ziemi. W roku 2006 oceniano, że posługuje się nim jako językiem ojczystym około 650 milionów ludzi na siedmiu kontynentach, szczególnie w Ameryce Południowej, Ameryce Północnej, Europie i zachodniej Afryce. Dalsze 100 milionów używa go jako drugiego języka, natomiast liczba ludzi w ogóle na świecie mówiących tym językiem przekracza prawdopodobnie półtora miliarda. Kastylijski jest językiem międzynarodowym i urzędowym głównych światowych organizacji politycznych i gospodarczych, m.in. takich jak: UE, Unia Afrykańska, OPA, ONZ, NAFTA, UNICEF, UNASUR, FIFA, UEFA, Interpolm czy WHO. Uchwalona 27 grudnia 1978 (znowelizowana 27 sierpnia 1992) Konstytucja Hiszpanii stanowi: "Kastylijski jest hiszpańskim urzędowym językiem państwa. Wszyscy Hiszpanie mają obowiązek go znać i prawo nim się posługiwać" (art. 3 ust. 1 Konstytucji Hiszpanii). Niemniej "pozostałe języki hiszpańskie są również językami urzędowymi w odpowiednich wspólnotach autonomicznych, zgodnie z ich statutami" (art. 3 ust. 2 Konstytucji Hiszpanii). Do kategorii owych "pozostałych języków hiszpańskich" zalicza się, występujące w niektórych regionach (autonomiach) Hiszpanii, lokalne rodzime języki: kataloński, baskijski, galicyjski.
