Poezję zacząłem popełniać w szkole średniej. O ile pamięć mnie nie myli, pierwsze wierszydła powstały, kiedy miałem już za sobą piętnaście wiosen, i to właśnie chyba na wiosnę, zakochany po uszy w pewnej istocie, przelałem na papier pewną przepoetyzowaną literacką próbę. Jako autor byłem oczywiście nieopierzony i pisałem – oczywiście – ku czci wielkiej i jedynej miłości. Ba, jakże by inaczej!
Pan Od Języka Obcego
w zasadzie tylko umownie Pan Od Języka Obcego - testy na inteligencję
Dziewięćdziesiąt dziewięć koma dziewięć procent
przestrzeni atomu to umowna pustka –
– orbitalne trajektorie elektronu,
po których umownie „oscyluje” to maleństwo,
są bowiem na tyle odległe od nukleonów,
że w zasadzie to umownie hula w niej wiatr.
Dlaczego się zatem nie umówić,
że w zasadzie to umownie nas nie ma?
A jeśli nawet jesteśmy,
to de facto tylko umownie,
na tyle, na ile to zero koma zero jeden procent
mózgu pozwala nam się na cokolwiek umawiać.
[…]
Ten wiersz istnieje tylko umownie:
jest niczym boży hologram
– „błysk” kwarków i gluonów –
jak każdy z nas.
Posłuchaj wiersza
Poprzednia
strona
