Krótko o wybranych utworach z tomiku
Pan Od Języka Obcego w zasadzie tylko umownie z tomiku Pan Od Języka Obcego. Testy na inteligencję. W utworze podmiot liryczny zastanawia się, jak to jest możliwe, że materia barionowa, z której jesteśmy zbudowani, w 99,99 % jest "umowną pustką". Wiersz zawiera w sobie (implicite) jedno z potencjalnie kardynalnych pytań ontologicznych: "Czy świat, który obserwujemy i który jest przez nas namacalny, może być hologramem?". Może cząstki elementarne i wszystko, co z nich "zbudowane", są jedynie emanacją próżni fizycznej - niczym diody na płótnie, włączają się i wyłączają, jedna po drugiej, w określonych pomniejszych polach (strukturach)...?
Pan Od Języka Obcego polemizuje z młodzieżą z tomiku Pan Od Języka Obcego. Testy na inteligencję. Wiersz został skomponowany pod natchnieniem "S", wiosną anno Domini 2022. To jeden z tych utworów, które obok Przesłania domowego są przykładem wiersza pisanego z myślą o ludziach młodych, o moich uczniach. W jaką zatem polemikę wchodzi z młodzieżą Pan Od Języka Obcego? Posłuchajcie sami i... polemizujcie!
Pan Od Języka Obcego uczy oswojenia z drugim człowiekiem z tomiku Pan Od Języka Obcego. Testy na inteligencję. Wiersz został skomponowany pod natchnieniem "N", wiosną anno Domini 2022. Podmiot liryczny, jako filolog, operuje w nim słowem i znakami przestankowymi: kropkami, przecinkami, nawiasami. W wierszu owe kropki, przecinki i nawiasy starają się powiedzieć odbiorcy, jak szanować i kochać drugiego człowieka. Utwór również należy do dydaktycznych - napisany został z myślą o ludziach młodych.
Miłość jako matryca wszystkiego z tomiku Pan Od Języka Obcego. Testy na inteligencję. Wiersz w sposób pozornie zawoalowany operuje ironią i kontradykcją. Z pozorną ironią i kontradykcją idą w parze aluzja oraz ambiwalencja odnosząca się do wszystkiego, co nas otacza. Do pełnego zrozumienia utwór wymaga również pobieżnej wiedzy z zakresu mechaniki kwantowej (patrz: dualizmu korpuskularno-falowy). Słowo "miłość', które pojawia się w utworze, przedstawione jest jako absolut, lecz w sposób quasi kontradyktoryjny: "miłość nas dzieli", jak powiada podmiot liryczny, choć jako "absolut" jest tym, co nas łączy - jest matrycą wszystkiego.
